ರೋಮಿಯೋ ಮತ್ತು ಜೂಲಿಯೆಟ್ – ವಿಲಿಯಂ ಷೇಕ್ಸ್ ಪಿಯರ್ ಕತೆಗಳು

ಒಂದಾನೊಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಇಟಲಿಯ ವೆರೋನಾದ ಎಂಬ ನಗರದಲ್ಲಿ  ಮಾಂಟೆಗು ಮತ್ತು ಕ್ಯಾಪುಲೆಟ್ ಎಂಬ ಎರಡು ದೊಡ್ಡ ಕುಟುಂಬಗಳು ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. ಅವರಿಬ್ಬರೂ ಶ್ರೀಮಂತರಾಗಿದ್ದರು, ಮತ್ತು ಅವರು ಇತರ ಶ್ರೀಮಂತರಂತೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ವಿಷಯಗಳಲ್ಲಿ ವಿಚಾರಶಕ್ತಿಯುಳ್ಳವರಾಗಿದ್ದರು ಎಂದು ನಾನು ಭಾವಿಸುತ್ತೇನೆ. ಆದರೆ ಒಂದು ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಅವರು ಅತ್ಯಂತ ಮೂರ್ಖರಾಗಿದ್ದರು. ಎರಡೂ ಕುಟುಂಬಗಳ ನಡುವೆ ಹಳೆಯ, ತುಂಬಾ ಹಳೆಯ ಜಗಳವಿತ್ತು,. ಅದನ್ನು ವಿವೇಕಯುತ ಜನರಂತೆ ಅದನ್ನು ಅಲ್ಲಿಗೇ ಮುಗಿಯಲು ಬಿಡದೆ, ಜಗಳವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸುತ್ತಲೇ ಹೋದರು. ಆದ್ದರಿಂದ ಒಬ್ಬ ಮಾಂಟೆಗು ಕ್ಯಾಪುಲೆಟ್ ನನ್ನು ಬೀದಿಯಲ್ಲಿ ಭೇಟಿಯಾದರೆ- ಅಥವಾ ಮಾಂಟೆಗುವಿಗೆ ಕ್ಯಾಪುಲೆಟ್ ಒಬ್ಬಎದುರಾದರೆ – ಅಥವಾ ಅವರು ಮಾತಾಡಿದರೆ, ಅದು ಒರಟು ಮತ್ತು ಅಹಿತಕರ ವಿಷಯಗಳನ್ನುಹೇಳುವುದಕ್ಕಷ್ಟೇ, ಅದೂ ಕೂಡ ಆಗಾಗ್ಗೆ ಇನ್ನಷ್ಟು ಜಗಳದಲ್ಲಿ ಕೊನೆಗೊಳ್ಳುತ್ತಿತ್ತು. ಅವರ ಸಂಬಂಧಿಗಳು ಮತ್ತು ಸೇವಕರು ಸಹ ಅವರಷ್ಟೇ ಮೂರ್ಖರಾಗಿದ್ದರು. ಆದ್ದರಿಂದ ಮಾಂಟೆಗು-ಮತ್ತು-ಕ್ಯಾಪುಲೆಟ್ ಜಗಳದಿಂದ ಬೀದಿ ಜಗಳಗಳು, ದ್ವಂದ್ವಯುದ್ಧಗಳು ಮತ್ತು ಆ ರೀತಿಯ ಅಹಿತಕರ ಘಟನೆಗಳು ಯಾವಾಗಲೂಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತಲೇ ಇದ್ದುವು.

ಈಗ ಆ ಕುಟುಂಬದ ಮುಖ್ಯಸ್ಥ ಲಾರ್ಡ್ ಕ್ಯಾಪುಲೆಟ್ ಒಂದು ಔತಣಕೂಟವನ್ನು ಕೊಟ್ಟನು- ಒಂದು ಭವ್ಯವಾದ ಭೋಜನಕೂಟ ಮತ್ತು ನೃತ್ಯಕೂಟ – ಅವನು ಎಷ್ಟು ಆತಿಥ್ಯ ವಹಿಸಿದ್ದನೆಂದರೆ, ಮಾಂಟೆಗುಗಳನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಬೇರೆ ಯಾರೂ ಬೇಕಾದರೂ ಆ ಔತಣಕೂಟಕ್ಕೆ ಬರಬಹುದು ಎಂದು ಹೇಳಿದನು. ಆದರೆ ರೋಮಿಯೋ ಎಂಬ ಒಬ್ಬ ತರುಣ ಮಾಂಟೆಗು ಇದ್ದನು, ಅವನು ಆ ಔತಣದಲ್ಲಿ ಪಾಲ್ಗೊಳ್ಳಲು ಬಹಳವೇ ತುಂಬಾ ಬಯಸಿದನು, ಏಕೆಂದರೆ ಅವನು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಿದ್ದ ರೊಸಲಿನ್ಎಂಬ ಮಹಿಳೆಯನ್ನು ಆ ಔತಣಕ್ಕೆ ಆಹ್ವಾನಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ಈ ಹೆಂಗಸು ಅವನ ಬಗ್ಗೆ ಎಂದೂ ಒಳ್ಳೆಯತನವನ್ನು ತೋರಿಸಿರಲಿಲ್ಲ, ಅವಳನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸಲು ಅವನಿಗೆ ಯಾವ ಕಾರಣವೂ ಕೂಡ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ವಾಸ್ತವವೆಂದರೆ ಅವನು ಯಾರನ್ನಾದರೂ ಪ್ರೀತಿಸಲು ಬಯಸಿದ್ದನು, ಆದರೆ ಇನ್ನು ತನ್ನ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಯೋಗ್ಯವಾದ ಮಹಿಳೆಯನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗದ ಕಾರಣ, ಸರಿಯೆನಿಸದಿದ್ದರೂ ಆ ಮಹಿಳೆಯನ್ನೇ ಪ್ರೀತಿಸಲು ಬದ್ಧನಾಗಿದ್ದನು. ಆದ್ದರಿಂದ ಅವನು ತನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತರಾದ ಮರ್ಕುಟಿಯೊ ಮತ್ತು ಬೆನ್ವೊಲಿಯೊ ಅವರೊಂದಿಗೆ ಕ್ಯಾಪುಲೆಟ್ ನ ಅದ್ಧೂರಿ ಔತಣಕೂಟಕ್ಕೆ ಬಂದನು.

ಮುದುಕ ಕ್ಯಾಪುಲೆಟ್ ಅವನನ್ನು ಮತ್ತು ಅವನ ಇಬ್ಬರು ಸ್ನೇಹಿತರನ್ನು ಬಹಳ ಸೌಜನ್ಯದಿಂದ ಬರಮಾಡಿಕೊಂಡನು- ಯುವ ರೋಮಿಯೋ ವೆಲ್ವೆಟ್ ಮತ್ತು ಸ್ಯಾಟಿನ್ ಉಡುಪುಗಳನ್ನು ಧರಿಸಿದ ಆಸ್ಥಾನಿಕ ಜನರ ಗುಂಪಿನ ನಡುವೆ ಓಡಾಡುತ್ತಿದ್ದನು. ರತ್ನಖಚಿತ ಖಡ್ಗದ ಹಿಡಿಗಳು ಮತ್ತು ಕಾಲರ್ ಗಳನ್ನು ಧರಿಸಿದ್ದ ಪುರುಷರು, ಕುತ್ತಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ತೋಳುಗಳ ಮೇಲೆ ಅದ್ಭುತವಾದ ರತ್ನಗಳನ್ನು ಧರಿಸಿದ್ದ ಹೆಂಗಸರು, ಅವರು ತಮ್ಮ ಪ್ರಕಾಶಮಾನವಾದ ಬೆಲೆಬಾಳುವ ರತ್ನಖಚಿತ ಸೊಂಟದಪಟ್ಟಿಯನ್ನು ಸಹ ತೊಟ್ಟಿದ್ದರು. ರೋಮಿಯೋ ಕೂಡ ತನ್ನ ಅತ್ಯುತ್ತಮ ಅಲಂಕಾರದಲ್ಲಿದ್ದನು. ಅವನು ತನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳು ಮತ್ತು ಮೂಗಿನ ಮೇಲೆ ಕಪ್ಪು ಮುಖವಾಡವನ್ನು ಧರಿಸಿದ್ದರೂ, ಅವನ ಬಾಯಿ, ತಲೆಕೂದಲು ಮತ್ತು ಅವನು ತನ್ನ ತಲೆಯನ್ನು ಕೊಂಕಿಸಿದ್ದ ರೀತಿಯನ್ನು ಎಲ್ಲರೂ ನೋಡಬಹುದಾಗಿತ್ತು, ಅವನು ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ಇತರರಿಗಿಂತ ಹನ್ನೆರಡು ಪಟ್ಟು ಹೆಚ್ಚು ಸುಂದರವಾಗಿದ್ದನು.

ಆಗ ನರ್ತಕಿಯರ ನಡುವೆ ಒಬ್ಬ ಮಹಿಳೆ ಎಷ್ಟು ಸುಂದರವಾಗಿ ಮತ್ತು ಎಷ್ಟು ಪ್ರೀತಿಪಾತ್ರಳಾಗಿ ಕಂಡಳೆಂದರೆ, ಆ ಕ್ಷಣದಿಂದ ಅವನು ತಾನು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆಂದು ಭಾವಿಸಿದ್ದ ಆ ರೋಸಲಿನ್ ನ ಬಗ್ಗೆ ಮತ್ತೆ ಯಾವ ಯೋಚನೆಯನ್ನೇ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ. ಅವನು ಈ ಸುಂದರ ಮಹಿಳೆಯನ್ನುಕಂಡನು, ಅವಳು ತನ್ನ ಬಿಳಿ ಸ್ಯಾಟಿನ್ ಮತ್ತು ಮುತ್ತುಗಳನ್ನು ಧರಿಸಿ ನರ್ತಿಸುತ್ತ ಚಲಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅವಳಿಗೆ ಹೋಲಿಸಿದರೆ ಇಡೀ ಜಗತ್ತು ಅವನಿಗೆ ವ್ಯರ್ಥ ಮತ್ತು ನಿಷ್ಪ್ರಯೋಜಕವೆಂದು ತೋರಿತು.. ಅವನು ಇದನ್ನು ಅಥವಾ ಅಂತಹದ್ದನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಾಗಲೇ ಲೇಡಿ ಕ್ಯಾಪುಲೆಟ್ ನ ಸೋದರಳಿಯ ಟೈಬಾಲ್ಟ್ ಅವನ ಧ್ವನಿಯನ್ನು ಕೇಳಿ, ಅವನು ರೋಮಿಯೋ ಎಂದು ತಿಳಿದಾಗ, ಟೈಬಾಲ್ಟ್ ತುಂಬಾ ಕೋಪಗೊಂಡು, ಒಮ್ಮೆಲೇ ತನ್ನ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನ ಬಳಿಗೆ ಹೋಗಿ, ಆಹ್ವಾನ ಇಲ್ಲದೆಯೇ ಒಬ್ಬ ಮಾಂಟೆಗು ಈ ಹಬ್ಬಕ್ಕೆ ಹೇಗೆ ಬಂದಿದ್ದಾನೆಂದು ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದನು; ಆದರೆ ಮುದುಕ ಕ್ಯಾಪುಲೆಟ್ ತನ್ನ ಸ್ವಂತ ಛಾವಣಿಯ ಕೆಳಗೆ ಯಾವುದೇ ಮನುಷ್ಯನೊಂದಿಗೆ ಅಸಭ್ಯವಾಗಿ ವರ್ತಿಸಲಾರದಷ್ಟು ಒಳ್ಳೆಯ ಸಜ್ಜನನಾಗಿದ್ದನು. ಅವನು ಟೈಬಾಲ್ಟ್ ಗೆ ಶಾಂತವಾಗಿರಲು ಆಜ್ಞಾಪಿಸಿದನು. ಆದರೆ ಆ ಯುವಕ ರೋಮಿಯೋನೊಂದಿಗೆ ಜಗಳವಾಡುವ ಅವಕಾಶಕ್ಕಾಗಿ ಮಾತ್ರ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದನು.

ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ರೋಮಿಯೋ ಆ ಸುಂದರಿಯ ಬಳಿಗೆ ಹೋಗಿ, ತಾನು ಅವಳನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಿರುವುದಾಗಿ ಮಧುರವಾದ ಮಾತುಗಳಲ್ಲಿ ಅವಳಿಗೆ ಹೇಳಿ, ಅವಳನ್ನು ಚುಂಬಿಸಿದನು. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿಯೇ ಅವಳ ತಾಯಿ ಅವಳನ್ನು ಕರೆತಂದಳು. ಆ ನಂತರವಷ್ಟೇ ರೋಮಿಯೋಗೆ ಅವನು ತನ್ನ ಹೃದಯದ ಭರವಸೆಗಳನ್ನು ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದ ಮಹಿಳೆ ತನ್ನ ಬದ್ಧ ವೈರಿ ಲಾರ್ಡ್ ಕ್ಯಾಪುಲೆಟ್ ನ ಮಗಳು ಜೂಲಿಯೆಟ್ ಎಂದು ತಿಳಿಯಿತು. ಆದ್ದರಿಂದ ಅವನು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ದುಃಖಿತನಾಗಿ ಹೊರಟುಹೋದನು, ಆದರೆ ಅವಳ ಮೇಲಿನ ಪ್ರೀತಿ ಕಡಿಮೆಯಾಗಲಿಲ್ಲ.

ಆಗ ಜೂಲಿಯೆಟ್ ತನ್ನ ಆಯಾಗೆ ಕೇಳಿದಳು:

“ನೃತ್ಯ ಮಾಡದೇ ಹೋದ ಆ ಸಜ್ಜನ ಯಾರು?”

“ಅವನ ಹೆಸರು ರೋಮಿಯೋ, ನಿನ್ನ ಮಹಾಶತ್ರು ಮಾಂಟೆಗುವಿನ ಒಬ್ಬನೇ ಮಗ ” ಎಂದು ಆಯಾ ಉತ್ತರಿಸಿದಳು.

ನಂತರ ಜೂಲಿಯೆಟ್ ತನ್ನ ಕೋಣೆಗೆ ಹೋದಳು, ಮತ್ತು ಅವಳ ಕಿಟಕಿಯಿಂದ ಹೊರಗೆ, ಸುಂದರವಾದ ಹಸಿರು-ಬೂದು ಬಣ್ಣದ ಉದ್ಯಾನದ ಮೇಲೆ ಹೊಳೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಚಂದ್ರನನ್ನು ನೋಡಿದಳು. ರೋಮಿಯೋ ಆ ತೋಟದಲ್ಲಿ ಮರಗಳ ನಡುವೆ ಅವಿತುಕೊಂಡಿದ್ದನು – ಏಕೆಂದರೆ ಅವಳನ್ನು ಮತ್ತೆ ನೋಡಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸದೆ ತಕ್ಷಣವೇ ಹೋಗಲು ಅವನಿಗೆ ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಆದ್ದರಿಂದ ಅವಳು – ಅವನು ಅಲ್ಲಿದ್ದಾನೆಂದು ತಿಳಿಯದೆ- ತನ್ನ ರಹಸ್ಯ ಆಲೋಚನೆಯನ್ನು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಹೇಳಿದಳು, ತಾನು ರೋಮಿಯೋವನ್ನು ಹೇಗೆ ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತೇನೆಂದು ಶಾಂತ ಉದ್ಯಾನವನಕ್ಕೆ ಹೇಳಿದಳು.

ಅದನ್ನು ಕೇಳಿಸಿಕೊಂಡ ರೋಮಿಯೋ ಅಳತೆಗೂ ಮೀರಿ ಸಂತೋಷಪಟ್ಟನು. ಕೆಳಗೆ ಅವಿತುಕೊಂಡು, ಬೆಳದಿಂಗಳಲ್ಲಿ ಅವಳ ಸುಂದರ ಮುಖವನ್ನು ನೋಡಿದನು, ಅವಳ ಕಿಟಕಿಯ ಸುತ್ತಲೂ ಬೆಳೆದ ಅರಳುವ ಬಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಿ ಸುತ್ತುವರಿದ ಹಾಗೆ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಮತ್ತು ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದಂತೆ, ಅವನಿಗೆ ಕನಸಿನಲ್ಲಿ ಕಳೆದುಹೋದ ಹಾಗಾಯಿತು. ಆ ಸುಂದರವಾದ ಮಂತ್ರಮುಗ್ಧ ಉದ್ಯಾನದಲ್ಲಿ ಯಾರೋ ಮಾಂತ್ರಿಕನು ಅವನನ್ನು ನಿದ್ರೆ ಮಾಡಿಸಿದಂತೆ ಅವನಿಗೆ ಅನಿಸಿತು.

“ಹೂಂ, ನಿನ್ನನ್ನು ರೋಮಿಯೋ ಎಂದು ಏಕೆ ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ?” ಜೂಲಿಯೆಟ್ ಕೇಳಿದಳು. “ನಾನು ನಿನ್ನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವುದರಿಂದ, ನಿನ್ನನ್ನು ಏನೆಂದು ಕರೆದರೂ ಸರಿ, ವ್ಯತ್ಯಾಸವಿಲ್ಲ?” ಎಂದು ತನಗೆ ತಾನೇ ಹೇಳಿಕೊಂಡಳು.

“ನೀನು ನನ್ನನ್ನು ಏನೆಂದು ಕರೆದರೂ ಸರಿ ಪ್ರಿಯೆ, ನಾನು ಹೊಸದಾಗಿ ನಮಕ್ರಣವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತೇನೆ- ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ನಾನು ರೋಮಿಯೋ ಆಗಲಾರೆ” ಎಂದು ಅವನುಕೂಗುತ್ತ, ತನ್ನನು ಮರೆಮಾಚಿದ್ದ ನಿತ್ಯ ಹರಿದ್ವರ್ಣದ ಮರಗಳು ಮತ್ತು ಕಣಗಳು ಗಿಡಗಳ ನೆರಳಿನಿಂದ ಪೂರ್ಣ ಬಿಳಿ ಬೆಳದಿಂಗಳೊಳಗೆ ಕಾಲಿಟ್ಟನು.

ಮೊದಮೊದಲು ಅವಳು ಭಯಭೀತಳಾದಳು, ಆದರೆ ಅದು ರೋಮಿಯೋ, ಯಾರೋ ಅಪರಿಚಿತನಲ್ಲ ಎಂದು ನೋಡಿದಾಗ, ಅವಳೂ ಸಂತೋಷಪಟ್ಟಳು. ಅವನು ಕೆಳಗಿನ ತೋಟದಲ್ಲಿ ನಿಂತನು, ಅವಳು ಕಿಟಕಿಗೆ ಒರಗಿದಳು, ಇಬ್ಬರೂ ದೀರ್ಘವಾಗಿ ಮಾತನಾಡಿದರು. ಅವರಿಬ್ಬರೂ ಸಹ ಪ್ರಪಂಚದ ಅತ್ಯಂತ ಮಧುರವಾದ ಪದಗಳನ್ನು ನೆನೆದು ಒಬ್ಬರಿಗೊಬ್ಬರು ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದರು, ಪ್ರೇಮಿಗಳು ಬಳಸುವ ಆಹ್ಲಾದಕರ ಭಾಷಣವನ್ನು ಮಾಡಲು. ಅವರು ಹೇಳಿದ ಎಲ್ಲದರ ಕಥೆ, ಮತ್ತು ಅವರ ಧ್ವನಿಗಳು ಒಟ್ಟಿಗೆ ರಚಿಸಿದ ಮಧುರ ಸಂಗೀತ, ಎಲ್ಲವೂ ಒಂದು ಚಿನ್ನದ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿದೆ, ಅಲ್ಲಿ ನೀವು ಮಕ್ಕಳು ಒಂದು ದಿನ ಅದನ್ನು ನಿಮಗಾಗಿ ಓದಬಹುದು.

ಒಬ್ಬರನ್ನೊಬ್ಬರು ಪ್ರೀತಿಸುವ ಮತ್ತು ಒಟ್ಟಿಗೆ ಇರುವ ಜನರಿಗೆ ಸಮಯವು ಎಷ್ಟು ವೇಗವಾಗಿ ಕಳೆಯುತ್ತದೆಂದರೆ , ಬೀಳ್ಕೊಡುವ ಸಮಯವು ಬಂದಾಗ, ಅವರು ಒಂದು ಕ್ಷಣವನ್ನಷ್ಟೇ ಭೇಟಿಯಾದರು ಎಂದು ತೋರುತ್ತದೆ. ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಅವರಿಗೆ ಹೇಗೆ ಒಬ್ಬರನ್ನೊಬ್ಬರು ಬಿಳ್ಕೊಡುವುದು ಎಂದು ಸಹ ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ.

“ನಾಳೆ ನಾನು ನಿನಗೆ ಕರೆ ಕಳುಹಿಸುತ್ತೇನೆ” ಎಂದಳು ಜೂಲಿಯೆಟ್.

ಹೀಗೆ ಅಂತಿಮವಾಗಿ, ದೀರ್ಘಕಾಲದ ಮತ್ತು ಹಂಬಲದಿಂದ, ಅವರು ವಿದಾಯ ಹೇಳಿದರು.

ಜೂಲಿಯೆಟ್ ತನ್ನ ಕೋಣೆಗೆ ಹೋದಳು, ಕಪ್ಪು ಪರದೆಯು ಅವಳ ಪ್ರಕಾಶಮಾನವಾದ ಕಿಟಕಿಯನ್ನು ಮುಚ್ಚಿತು . ರೋಮಿಯೋ ಕನಸಿನಲ್ಲಿ ಇರುವ ಮನುಷ್ಯನಂತೆ ನಿಶ್ಚಲವಾದ ಇಬ್ಬನಿ ಬಿದ್ದಿದ್ದ ಉದ್ಯಾನದ ಮೂಲಕ ಹೊರಟುಹೋದನು.

ಮಾರನೆಯ ದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ, ಬಹಳ ಬೇಗನೆ, ರೋಮಿಯೋ ಪಾದ್ರಿ ಫ್ರಿಯಾರ್ ಲಾರೆನ್ಸ್ ನ ಬಳಿಗೆ ಹೋಗಿ, ಅವನಿಗೆ ಎಲ್ಲಾ ಕಥೆಗಳನ್ನು ಹೇಳಿ, ತಡಮಾಡದೆ ಜೂಲಿಯೆಟ್ ಗೆ ತನ್ನನ್ನು ಮದುವೆ ಮಾಡಿಸುವಂತೆ ಬೇಡಿಕೊಂಡನು. ಕೆಲವು ಮಾತುಕತೆಯ ನಂತರ, ಪುರೋಹಿತನು ಹಾಗೆ ಮಾಡಲು ಒಪ್ಪಿದನು.

ಆದ್ದರಿಂದ ಅವನು ಏನು ಮಾಡಲು ಉದ್ದೇಶಿಸಿದ್ದಾನೆಂದು ತಿಳಿಯಲು, ಜೂಲಿಯೆಟ್ ತನ್ನ ಹಳೆಯ ದಾದಿಯನ್ನು ಆ ದಿನ ರೋಮಿಯೋನ ಬಳಿಗೆ ಕಳುಹಿಸಿದಾಗ, ಮುದುಕಿಯು “ಎಲ್ಲವೂ ಸರಿಯಾಗಿದೆ, ಮರುದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಜೂಲಿಯೆಟ್ ಮತ್ತು ರೋಮಿಯೋನ ಮದುವೆಗೆ ಎಲ್ಲಾ ವಿಷಯಗಳು ಸಿದ್ಧವಾಗಿವೆ” ಎಂಬ ಸಂದೇಶವನ್ನು ಪಡೆದು ತಿರುಗಿ ಹೋದಳು.

ಕ್ಯಾಪುಲೆಟ್ ಗಳು ಮತ್ತು ಮಾಂಟೆಗ್ಯೂಗಳ ನಡುವಿನ ಈ ಮೂರ್ಖತನದ ಹಳೆಯ ಜಗಳದಿಂದಾಗಿ, ಯುವ ಜನರು ಮಾಡುವಂತೆ, ತಮ್ಮ ಮದುವೆಗೆ ತಮ್ಮ ಹೆತ್ತವರ ಒಪ್ಪಿಗೆಯನ್ನು ಕೇಳಲು ಯುವ ಪ್ರೇಮಿಗಳು ಹೆದರುತ್ತಿದ್ದರು.

ಫ್ರಿಯಾರ್ ಲಾರೆನ್ಸ್ ಯುವ ಪ್ರೇಮಿಗಳಿಗೆ ರಹಸ್ಯವಾಗಿ ಸಹಾಯ ಮಾಡಲು ಸಿದ್ಧನಿದ್ದನು, ಏಕೆಂದರೆ ಅವರು ಒಮ್ಮೆ ಮದುವೆಯಾದಾಗ ಅವರ ಹೆತ್ತವರಿಗೆ ಶೀಘ್ರದಲ್ಲೇ ಹೇಳಬಹುದು ಮತ್ತು ಹಳೆಯ ಜಗಳಕ್ಕೆ ಸಂತೋಷಕರ ಅಂತ್ಯವನ್ನು ನೀಡಬಹುದು ಎಂದು ಅವನು ಭಾವಿಸಿದನು.

ಆದ್ದರಿಂದ ಮರುದಿನ ಮುಂಜಾನೆ, ರೋಮಿಯೋ ಮತ್ತು ಜೂಲಿಯೆಟ್ ಫ್ರಿಯಾರ್ ಲಾರೆನ್ಸ್ ಅವರ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ವಿವಾಹವಾದರು, ನಂತರ ಕಣ್ಣೀರು ಮತ್ತು ಚುಂಬನಗಳಿಂದಬೀಳ್ಕೊಂಡರು. ರೋಮಿಯೋ ಆ ಸಂಜೆ ತೋಟಕ್ಕೆ ಬರುವುದಾಗಿ ಮಾತುಕೊಟ್ಟನು, ಮತ್ತು ದಾದಿಯು ಕಿಟಕಿಯಿಂದ ಕೆಳಗೆ ಹತ್ತಿ ಇಳಿಯಲು ಹಗ್ಗದ ಏಣಿಯನ್ನು ಸಿದ್ಧಪಡಿಸಿದಳು, ಇದರಿಂದ ರೋಮಿಯೋ ಮೇಲೆ ಹತ್ತಿ ತನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ಹೆಂಡತಿಯೊಂದಿಗೆ ಶಾಂತವಾಗಿ ಮತ್ತು ಏಕಾಂಗಿಯಾಗಿ ಮಾತನಾಡಬಹುದಾಗಿತ್ತು.

ಆದರೆ ಆ ದಿನವೇ ಒಂದು ಭಯಾನಕ ಘಟನೆ ನಡೆಯಿತು.

ರೋಮಿಯೋ ಕ್ಯಾಪುಲೆಟ್ ನ ಔತಣಕೂಟಕ್ಕೆ ಹೋಗುವುದನ್ನು ಕಂಡು ತುಂಬಾ ಬೇಸರಗೊಂಡಿದ್ದ ಟೈಬಾಲ್ಟ್, ಅವನನ್ನು ಮತ್ತು ಅವನ ಇಬ್ಬರು ಸ್ನೇಹಿತರಾದ ಮರ್ಕುಟಿಯೊ ಮತ್ತು ಬೆನ್ವೊಲಿಯೊನನ್ನು ಬೀದಿಯಲ್ಲಿ ಭೇಟಿಯಾದನು. ರೋಮಿಯೋನನ್ನು ಲಫಂಗನೆಂದು ಕರೆದು ಯುದ್ಧ ಮಾಡಲು ಹೇಳಿದನು. ಜೂಲಿಯೆಟ್ ನ ಸೋದರಸಂಬಂಧಿಯೊಂದಿಗೆ ಹೋರಾಡಲು ರೋಮಿಯೋಗೆ ಇಷ್ಟವಿರಲಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ಮರ್ಕುಟಿಯೊ ತನ್ನ ಖಡ್ಗವನ್ನು ಎಳೆದನು, ಅವನು ಮತ್ತು ಟೈಬಾಲ್ಟ್ ಹೋರಾಡಿದರು. ಹಾಗೂ ಮರ್ಕ್ಯುಟಿಯೊನನ್ನು ಕೊಲ್ಲಲಾಯಿತು. ತನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತ ಸತ್ತುಹೋದನೆಂದು ರೋಮಿಯೋ ನೋಡಿದಾಗ, ಅವನನ್ನು ಕೊಂದ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಮೇಲಿನ ಕೋಪವನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಮರೆತುಬಿಟ್ಟನು, ಮತ್ತು ಅವನು ಮತ್ತು ಟೈಬಾಲ್ಟ್, ಟೈಬಾಲ್ಟ್ ಸಾಯುವವರೆಗೂ ಹೋರಾಡಿದರು.

ಆದ್ದರಿಂದ, ಅವನ ಮದುವೆಯ ದಿನವೇ, ರೋಮಿಯೋ ತನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ಜೂಲಿಯೆಟ್ ನ ಸೋದರಸಂಬಂಧಿಯನ್ನು ಕೊಂದನು, ಅವನನ್ನು ಗಡಿಪಾರು ಮಾಡುವ ಶಿಕ್ಷೆ ವಿಧಿಸಲಾಯಿತು. ಬಡಪಾಯಿ ಜೂಲಿಯೆಟ್ ಮತ್ತು ಅವಳ ಯುವ ಪತಿ ಆ ರಾತ್ರಿ ಭೇಟಿಯಾದರು ನಿಜ; ಅವನು ಹೂಗಳ ನಡುವೆ ಹಗ್ಗದ ಏಣಿಯನ್ನು ಹತ್ತಿದನು, ಅವಳ ಕಿಟಕಿಯನ್ನು ಕಂಡುಕೊಂಡನು, ಆದರೆ ಅವರ ಭೇಟಿಯು ದುಃಖಕರವಾಗಿತ್ತು, ಮತ್ತು ಅವರು ಕಹಿ ಕಣ್ಣೀರು ಮತ್ತು ಹೃದಯಗಳಿಂದ ಬೇರ್ಪಟ್ಟರು. ಏಕೆಂದರೆ ಅವರು ಮತ್ತೆ ಯಾವಾಗ ಭೇಟಿಯಾಗಬಹುದು ಎಂದು ಅವರಿಗೆ ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ.

ಈಗ ಜೂಲಿಯೆಟ್ ನ ತಂದೆಗೆ ಅವಳು ಮದುವೆಯಾಗಿದ್ದಾಳೆಂದು ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ, ಪ್ಯಾರಿಸ್ ಎಂಬ ಸಂಭಾವಿತ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ಅವಳು ಮದುವೆಯಾಗಬೇಕೆಂದು ಬಯಸಿದನು. ಅವಳು ನಿರಾಕರಿಸಿದಾಗ ಎಷ್ಟು ಕೋಪಗೊಂಡನು ಎಂದರೆ, ಜೂಲಿಯೆಟ್ ಫ್ರಿಯಾರ್ ಲಾರೆನ್ಸ್ ನನ್ನು ಏನು ಮಾಡಬೇಕೆಂದು ಕೇಳಲು ಆತುರಾತುರವಾಗಿ ಹೊರಟುಹೋದಳು. ವಿವಾಹಕ್ಕೆ ಸಮ್ಮತಿಸಿದಂತೆ ನಟಿಸುವಂತೆ ಅವನು ಅವಳಿಗೆ ಸಲಹೆ ನೀಡಿದನು, ನಂತರ ಅವನು ಹೇಳಿದನು:

“ನಾನು ನಿನಗೆ ಒಂದು ಪಾನೀಯವನ್ನು ಕೊಡುತ್ತೇನೆ, ಅದನ್ನು ಕುಡಿದರೆ ನೀನು ಎರಡು ದಿನಗಳ ಕಾಲ ಸತ್ತಂತೆಕಾಣಿಸುವೆ, ಆಮೇಲೆ ಅವರು ನಿನ್ನನ್ನು ಚರ್ಚಿಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋದಾಗ ಅದು ನಿನ್ನನ್ನು ಹೂಳುವುದೇ ಹೊರತು ನಿನ್ನನ್ನು ಮದುವೆಯಾಗುವುದಕ್ಕಲ್ಲ. ನೀನು ಸತ್ತಿರುವೆ ಎಂದು ಭಾವಿಸಿ ಅವರು ನಿನ್ನನ್ನು ಒಂದು ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ಇರಿಸುತ್ತಾರೆ, ನೀನು ಎಚ್ಚರಗೊಳ್ಳುವ ಮೊದಲು ರೋಮಿಯೋ ಮತ್ತು ನಾನು ನಿನ್ನನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಅಲ್ಲಿರುತ್ತೇನೆ. ನೀನು ಇದನ್ನುಮದುವೆಯಾ, ಅಥವಾ ಹೆದರುವೇಯಾ?”

“ನಾನು ಹಾಗೆಯೆ ಮಾಡುತ್ತೇನೆ; ಭಯದ ಬಗ್ಗೆ ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡಬೇಡ!” ಜೂಲಿಯೆಟ್ ಹೇಳಿದಳು. ಮತ್ತು ಅವಳು ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ಪ್ಯಾರಿಸ್ ಅನ್ನು ಮದುವೆಯಾಗುವುದಾಗಿ ತನ್ನ ತಂದೆಗೆ ಹೇಳಿದಳು. ಅವಳು ತನ್ನ ತಂದೆಗೆ ಸತ್ಯವನ್ನು ಹೇಳಿದ್ದರೆ. . . . ಸರಿ, ಇದು ಇನ್ನೊಂದು ರೀತಿಯ ವಿಭಿನ್ನ ಕಥೆಯಾಗಿರುತ್ತಿತ್ತು.

ಲಾರ್ಡ್ ಕ್ಯಾಪುಲೆಟ್ ತನ್ನ ಇಷ್ಟದಂತೆಯೇ ಆಗಿದ್ದಕ್ಕೆ ತುಂಬಾ ಸಂತೋಷಪಟ್ಟನು, ತನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತರನ್ನು ಆಹ್ವಾನಿಸಲು ಮತ್ತು ಮದುವೆಯ ಔತಣಕೂಟವನ್ನು ಸಿದ್ಧಪಡಿಸಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದನು. ಎಲ್ಲರೂ ರಾತ್ರಿಯಿಡೀ ಎಚ್ಚರವಾಗಿದ್ದರು, ಏಕೆಂದರೆ ಮಾಡಲು ಕಾರ್ಯಗಳು ಬಹಳಷ್ಟಿತ್ತು, ಹಾಗು ಅದನ್ನು ಮಾಡಲು ತುಂಬಾ ಕಡಿಮೆ ಸಮಯವಿತ್ತು. ಲಾರ್ಡ್ ಕ್ಯಾಪುಲೆಟ್ ಜೂಲಿಯೆಟ್ ಳನ್ನು ಮದುವೆಯಾಗಲು ಉತ್ಸುಕನಾಗಿದ್ದನು, ಏಕೆಂದರೆ ಅವಳು ತುಂಬಾ ಅಸಂತುಷ್ಟಳಾಗಿರುವುದನ್ನು ಅವನು ಗಮನಿಸಿದ್ದನು. ಅವಳು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ತನ್ನ ಪತಿ ರೋಮಿಯೋ ಬಗ್ಗೆ ಚಿಂತಾಕ್ರಾಂತಳಾಗಿದ್ದಳು, ಆದರೆ ಅವಳ ತಂದೆ ತನ್ನ ಸೋದರಸಂಬಂಧಿ ಟೈಬಾಲ್ಟ್ ನ ಸಾವಿಗೆ ಅವಳು ದುಃಖಿತಳಾಗಿದ್ದಾಳೆಂದು ಭಾವಿಸಿದನು, ಮತ್ತು ಮದುವೆಯು ಅವಳಿಗೆ ಯೋಚಿಸಲು ಬೇರೆ ಏನನ್ನಾದರೂ ನೀಡುತ್ತದೆ ಎಂದು ಅವನು ಭಾವಿಸಿದನು.

ಮುಂಜಾನೆ ದಾದಿಯು ಜೂಲಿಯೆಟ್ ಳನ್ನು ಕರೆಯಲು ಮತ್ತು ಅವಳ ಮದುವೆಗೆ ಉಡುಪು ತೊಡಿಸಲು ಬಂದಳು; ಆದರೆ ಅವಳು ಎಚ್ಚರಗೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ, ಮತ್ತು ಕೊನೆಗೆ ನರ್ಸ್ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಕೂಗಿದಳು-

“ಅಯ್ಯೋ! ಅಯ್ಯೋ! ಸಹಾಯ! ಸಹಾಯ! ನನ್ನ ಹುಡುಗಿ ಸತ್ತುಹೋದಳು! ಓಹ್, ಇದನ್ನು ನೋಡಲು ನಾನು ಯಾಕಾದರೂ ಹುಟ್ಟಿದೆ !” ಎಂದು ಅವಳು ಗೋಳಿಟ್ಟಳು.

ಲೇಡಿ ಕ್ಯಾಪುಲೆಟ್ ಒಳಗೆ ಓಡಿ ಬಂದಳು, ನಂತರ ಲಾರ್ಡ್ ಕ್ಯಾಪುಲೆಟ್ ಮತ್ತು ಮದುಮಗ ಲಾರ್ಡ್ ಪ್ಯಾರಿಸ್ ಕೂಡ ಬಂದರು. ಅಲ್ಲಿ ಜೂಲಿಯೆಟ್ ತಣ್ಣಗೆ, ಬಿಳಿಯಾಗಿ ನಿರ್ಜೀವವಾಗಿ ಮಲಗಿದ್ದಳು, ಮತ್ತು ಅವರ ಎಷ್ಟು ಅತ್ತರೂ ಕೂಡ ಅವಳನ್ನು ಎಬ್ಬಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಆದ್ದರಿಂದ ಅದು ಮದುವೆಯ ಬದಲು ಮಸಣದ ದಿನವಾಗಿಬಿಟ್ಟಿತು. ಈ ಮಧ್ಯೆ ಫ್ರಿಯಾರ್ ಲಾರೆನ್ಸ್ ಮಾಂಟುವಾಗೆ ಒಬ್ಬ ದೂತನನ್ನು ಕಳಿಸಿ, ರೋಮಿಯೋಗೆ ಪತ್ರ ಬರೆದು ಈ ಎಲ್ಲ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ತಿಳಿಸಿದನು. ಎಲ್ಲವೂ ಸರಿಯಾಗಿಯೇ ನಡೆದಿರುತ್ತಿತ್ತು, ಆದರೆ ದೂತನು ಮಾತ್ರ ತಡಮಾಡಿದನು, ರೋಮಿಯೋನ ಬಳಿಗೆ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಹೋಗಲು ಅವನಿಗೆ ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ.

ಆದರೆ ಕೆಟ್ಟ ಸುದ್ದಿ ವೇಗವಾಗಿ ಚಲಿಸುತ್ತದೆ. ಮದುವೆಯ ರಹಸ್ಯವನ್ನು ಅರಿತಿದ್ದ ರೋಮಿಯೋನ ಸೇವಕನಿಗೆ, ಜೂಲಿಯೆಟ್ ಳ ರಹಸ್ಯದ ಸಾವಿನ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ, ಅವಳ ಅಂತ್ಯಸಂಸ್ಕಾರದ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತ್ರ ಸುದ್ದಿಯನ್ನುಕೇಳಿಸಿಕೊಂಡನು. ತನ್ನ ಯುವ ಹೆಂಡತಿ ಹೇಗೆ ಸತ್ತು ಸಮಾಧಿಯಲ್ಲಿ ಮಲಗಿದ್ದಾಳೆಂದು ರೋಮಿಯೋಗೆ ತಿಳಿಸಲು ಆ ಸೇವಕ ಮಾಂಟುವಾಗೆ ಧಾವಿಸಿದನು .

“ಹೌದಾ?” ರೋಮಿಯೋ ಹೃದಯವಿದ್ರಾವಕವಾಗಿ ಕೂಗಿದನು. “ಹಾಗಾದರೆ ಈ ರಾತ್ರಿ ನಾನು ಜೂಲಿಯೆಟ್ ನ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿಯೇ ಮಲಗುತ್ತೇನೆ.” ಎಂದನು .

ಅವನು ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಸ್ವತಃ ಒಂದು ವಿಷವನ್ನು ಖರೀದಿಸಿದನು, ಮತ್ತು ನೇರವಾಗಿ ವೆರೋನಾಗೆ ಹಿಂತಿರುಗಿದನು. ಅವನು ಜೂಲಿಯೆಟ್ ಮಲಗಿದ್ದ ಸಮಾಧಿಗೆ ಧಾವಿಸಿದನು. ಅದು ಸಮಾಧಿಯಾಗಿರಲಿಲ್ಲ, ಮೃತರಾದ ಕ್ಯಾಪುಲೆಟ್ ಕುಟುಂಬದ ಸದಸ್ಯರನ್ನು ಇರಿಸುವ ಕೋಣೆಯಾಗಿತ್ತು. ಅವನು ಬಾಗಿಲನ್ನು ಮುರಿದು, ಮೃತರನ್ನು ಇರಿಸಿದ ಕ್ಯಾಪುಲೆಟ್ ಗಳೆಲ್ಲರೂ ಮಲಗಿದ್ದ ಕಪಾಟಿಗೆ ಹೋಗುವ ಕಲ್ಲಿನ ಮೆಟ್ಟಿಲುಗಳಿಂದ ಇಳಿದು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾಗ, ಅವನ ಹಿಂದೆ ಒಂದು ಧ್ವನಿ ಕೇಳಿಸಿತು, ಅವನನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸುವಂತೆ ಅವನನ್ನು ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಧ್ವನಿಯನ್ನು ಅವನು ಕೇಳಿದನು.

ಆ ದಿನವೇ ಜೂಲಿಯೆಟ್ ಳನ್ನು ಮದುವೆಯಾಗಬೇಕಾಗಿದ್ದ ಕೌಂಟ್ ಪ್ಯಾರಿಸ್ ನ ಧ್ವನಿ ಅದಾಗಿತ್ತು.

“ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದು ಕ್ಯಾಪುಲೆಟರ ಮೃತ ದೇಹಗಳನ್ನು ಹಾಳುಗೆಡವಲು ನಿನಗೆಷ್ಟು ಧೈರ್ಯವಿದೆ, ನೀಚ ಮಾಂಟೆಗು?” ಎಂದು ಪ್ಯಾರಿಸ್ ಕೂಗಿತು.

ಬಡಪಾಯಿ ರೋಮಿಯೋ ದುಃಖದಿಂದ ಅರ್ಧ ಹುಚ್ಚನಾಗಿದ್ದನು, ಆದರೂ ಮೃದುವಾಗಿ ಉತ್ತರಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದನು.

“ನೀನು ವೆರೋನಾಗೆ ಹಿಂದಿರುಗಿದರೆ ನಿನಗೆ ಮರಣ ಎಂದು ನಿನಗೆ ಶಿಕ್ಷೆ ವಿದಿಸಿಲ್ಲವೇ” ಎಂದ ಪ್ಯಾರಿಸ್.

“ನಾನು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಹಾಗೆ ಮಾಡಲೇಬೇಕು” ಎಂದ ರೋಮಿಯೋ. “ನಾನು ಬೇರೆ ಯಾವುದಕ್ಕೂ ಇಲ್ಲಿಗೆಬಂದಿಲ್ಲ. ಒಳ್ಳೆಯ, ಯುವ ಸಜ್ಜನನೇ – ನನ್ನನ್ನು ಬಿಟ್ಟುಬಿಡಿ! ಓಹ್, ಹೋಗು – ನಾನು ನಿಮಗೆ ಯಾವುದೇ ಹಾನಿ ಮಾಡುವ ಮೊದಲು! ನಾನು ನನಗಿಂತಲೂ ನಿನ್ನನ್ನು ಹೆಚ್ಚು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತೇನೆ- ಹೋಗು- ನನ್ನನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಬಿಟ್ಟುಬಿಡು- “

ಆಗ ಪ್ಯಾರಿಸ್ “ನಾನು ನಿನ್ನನ್ನು ಧಿಕ್ಕರಿಸುತ್ತೇನೆ, ನಿನ್ನನ್ನು ಅಪರಾಧಿ ಎಂದು ಬಂಧಿಸುತ್ತೇನೆ” ಎಂದನು, ರೋಮಿಯೋ ತನ್ನ ಕೋಪ ಮತ್ತು ಹತಾಶೆಯಿಂದ ತನ್ನ ಖಡ್ಗವನ್ನು ಎಳೆದನು. ಅವರು ಹೋರಾಡಿದರು, ಮತ್ತು ಪ್ಯಾರಿಸ್ ಕೊಲ್ಲಲ್ಪಟ್ಟನು.

ರೋಮಿಯೋನ ಖಡ್ಗ ಅವನನ್ನು ಚುಚ್ಚುತ್ತಿದ್ದಂತೆ, ಪ್ಯಾರಿಸ್ ಕೂಗಿಕೊಂಡನು-

“ಓಹ್, ನಾನುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾನೆ! ನೀನು ಕರುಣಾಮಯಿಯಾಗಿದ್ದರೆ, ಗೋರಿಯನ್ನು ತೆರೆ, ಮತ್ತು ನನ್ನನ್ನು ಜೂಲಿಯೆಟ್ ನೊಂದಿಗೆ ಮಲಗಿಸು!”

ರೋಮಿಯೋ ಹೇಳಿದರ, “ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ನಾನು ಹಾಗೆಯೆ ಮಾಡುತ್ತೇನೆ.”

ಸತ್ತ ಮನುಷ್ಯನನ್ನು ಅವನು ಸಮಾಧಿಗೆ ಒಯ್ದು ಪ್ರೀತಿಯ ಜೂಲಿಯೆಟ್ ನ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಮಲಗಿಸಿದನು. ನಂತರ ಅವನು ಜೂಲಿಯೆಟ್ ನ ಬಳಿ ಮಂಡಿಯೂರಿ ಅವಳೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡಿದನು.ಅವಳನ್ನು ತನ್ನ ತೋಳುಗಳಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು, ಅವಳು ಸತ್ತಿದ್ದಾಳೆಂದು ನಂಬಿಕೊಂಡು ಅವಳ ತಣ್ಣನೆಯ ತುಟಿಗಳಿಗೆ ಮುತ್ತಿಟ್ಟನು, ಅವಳು ಎಚ್ಚರಗೊಳ್ಳುವ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಹತ್ತಿರವಾಗುತ್ತಿದ್ದಳು ಎಂಬುದನ್ನು ತಿಳಿಯದೆ ಅವನು ವಿಷವನ್ನು ಕುಡಿದನು ಮತ್ತು ತನ್ನ ಪ್ರಿಯ ಹೆಂಡತಿಯ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಸತ್ತ ಮಲಗಿದನು.

ಫ್ರಿಯಾರ್ ಲಾರೆನ್ಸ್ ಬಂದಾಗ ತುಂಬಾ ತಡವಾಗಿತ್ತು, ಅಲ್ಲಿ ನಡೆದದ್ದನ್ನೆಲ್ಲ ನೋಡಿದನು- ಆ ವೇಳೆಗೆ ಬಡಪಾಯಿ ಜೂಲಿಯೆಟ್ ನಿದ್ರೆಯಿಂದ ಎಚ್ಚರಗೊಂಡಳು, ಅವಳ ಗಂಡ ಮತ್ತು ಅವಳ ಸ್ನೇಹಿತ ಇಬ್ಬರೂ ಅವಳ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಸತ್ತು ಮಲಗಿದ್ದರು.

ಆ ಮುಂಚಿನ ಜಗಳದ ಸದ್ದು ಇತರ ಜನರನ್ನೂ ಆ ಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ಕರೆತಂದಿತ್ತು, ಮತ್ತು ಫ್ರಿಯಾರ್ ಲಾರೆನ್ಸ್ ಅವರನ್ನು ನೋಡಿ ಓಡಿಹೋದನು, ಮತ್ತು ಜೂಲಿಯೆಟ್ ಒಬ್ಬಳೇ ಉಳಿದಳು. ವಿಷವನ್ನು ಹಿಡಿದಿದ್ದ ಬಟ್ಟಲನ್ನು ನೋಡಿದಳು, ಮತ್ತು ಎಲ್ಲವೂ ಹೇಗೆ ಸಂಭವಿಸಿತು ಎಂದು ಅವಳು ಅರಿತಳು , ಅವಳಿಗೆ ಯಾವುದೇ ವಿಷವು ಉಳಿದಿಲ್ಲವಾದ್ದರಿಂದ, ಅವಳು ತನ್ನ ರೋಮಿಯೋನ ಕಠಾರಿಯನ್ನು ಎಳೆದುಕೊಂಡು ತನ್ನ ಹೃದಯದ ಮೂಲಕ ಅದನ್ನು ಚುಚ್ಚಿಕೊಂಡಳು – ತನ್ನ ರೋಮಿಯೋನ ಎದೆಯ ಮೇಲೆ ತನ್ನ ತಲೆಯನ್ನು ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ಅವಳು ಸಹ ಸತ್ತುಹೋದಳು. ಈ ನಿಷ್ಠಾವಂತ ಮತ್ತು ಅತ್ಯಂತ ಅತೃಪ್ತ ಪ್ರೇಮಿಗಳ ಕಥೆ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಕೊನೆಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.

* * * * * * *

ಫ್ರಿಯಾರ್ ಲಾರೆನ್ಸ್ ನಿಂದ ಏನೆಲ್ಲ ಸಂಭವಿಸಿತೆಂಬುದನ್ನು ಹಿರಿಯರು ತಿಳಿದಾಗ, ಅವರು ತುಂಬಾ ದುಃಖಿತರಾದರು. ತಮ್ಮ ದುಷ್ಟ ಜಗಳವು ಉಂಟುಮಾಡಿದ ಎಲ್ಲಾ ಕೇಡುಗಳನ್ನು ನೋಡಿ, ಅವರು ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಪಶ್ಚಾತ್ತಾಪಪಟ್ಟರು, ಮತ್ತು ಅವರ ಸತ್ತ ಮಕ್ಕಳ ಶವಗಳ ಮೇಲೆ ಅವರು ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಸ್ನೇಹ ಮತ್ತು ಕ್ಷಮೆಯಿಂದ ಕೈಗಳನ್ನು ಹಿಡಿದು ಒಂದಾದರು.

ಷೇಕ್ಸ್ಪಪಿಯರ್ ನಾಟಕ ಕತೆಗಳು ಪುಸ್ತಕದಿಂದ

ವಿ. ಲಕ್ಷ್ಮೀನರಸಿಂಹಶಾಸ್ತ್ರಿ